Електрохемиска карактеризација на крвен серум со примена на современи волтаметриски техники

Резултатите елаборирани во оваа дисертација претставуваат сеопфатна волтаметриска студија, дизајнирана со цел да се направи електрохемиска карактеризација на хуман серум растворен во фосфатен пуфер, без дополнителен предтретман на примерокот. Со употреба на квадратно-бранова волтаметрија (анг. square-wave voltammetry, SWV) како работна техника, на електрода изработена од странично ориентиран пиролитичен графит (анг. edge plane pyrolytic graphite electrode, EPPGE), истражувањата во оваа дисертација создадоа основа за развoј на едноставен метод за детекција и квантификација на урична киселина, билирубин и албумин во хуман серум, што е многу важно во подрачјето на медицинската дијагностика. Електрохемискиот протокол се базира на специфичните структурни карактеристики на EPPGE, како и на електрохемиските и атсорпциските својства на аналитите што се цел на студијата. Притоа, сензитивноста и брзината на применетата волтаметриска техника се од суштинско значење за успешноста на целокупната развиена методологија во дисертацијата. Во рамките на дисертацијата, покрај детекција на електрохемиски активни супстанци од хуман серум и увид во нивните електрохемиски својства, дополнително беа дизајнирани експерименти што придонесоа за воочување на потенцијалните интерферентни соединенија присутни во хуманиот серум, кои можат да влијаат врз волтаметриските сигнали на урична киселина, билирубин и албумин. Дополнително, беше истражуван потенцијалот за можни меѓусебни интеракции помеѓу испитуваните аналити. Влијанието на матриксот на хуманиот серум врз волтаметриското однесување на студираните аналити беше детално проучено, со цел да се добие увид во механизмот на нивната електрохемиска трансформација. За сите аналити се конструирани калибрациски криви преку зависностите на интензитетот на струјата на соодветните волтаметриски пикови како функција од концентрацијата на испитуваните аналити присутни во електрохемиската ќелија. Развиената волтаметриска методологија беше успешно применета за квантификација на испитуваните аналити (урична киселина, билирубин и албумин) во серија примероци од хуман серум. Притоа, добиените резултати беа споредени со резултатите добиени со примена на стандардни клиничко-биохемиски методи. Перформансите на развиениот биосензор во оваа дисертација беа проценети преку соодветна статистичка анализа. Методолошкиот пристап елабориран во дисертацијата може да се гледа како основа за развој на специфични point-of-care (POC) системи, наменети за брза и симултана анализа на урична киселина, билирубин и албумин во хуман серум.