Мобилизација на рбетен столб

Познато е дека и покрај забраните и опасностите некои дипломирани лекари, дури и во средновековието, користеле методи на мануелната терапија за да ги лекуваат своите високо поставени пациенти. Мануелната терапија започнува да се применува во класичната медицина дури во дваесетите години од ХХ век. Таа е вклучена во медицинската практика на ортопедите-хирурзи при лекувањето наредица зглобни и рбетни заболувања. Во западна Европа овие специјалисти се познати како хируршки манипулатори. При спроведување на лекувањето тие често користеле и наркоза. Оваа практика и денес се применува во клиниките по итна и оперативна ортопедија. Иако техниките, користени од хируршките манипулатори, изгледале груби и примитивни многу често биле успешни. Првите официјално дипломирани лекари, кои станале специјалисти по мануелна терапија, се Сајракс и Менел. За оваа цел тие биле обучувани од остеопати. Книгата на Менел „The science and art of joint manipulations“ претставувала единствено раководство по мануелна терапија кое го користеле лекарите не само во Англија туку и во другите западно-европски држави. Во исто време во Франција работеле доста лекари кои ја користеле мануелната терапија откако биле обучувани од остеопати. За разлики од нивните англо-саксонски колеги, овие специјалисти ги применувале мануелните манипулациипри болки од вертебрален карактер. Во средината на ХХ век во некои универзитетски клиники во Париз започнува интензивно да се применува и проучува мануелната терапија во областа на рбетниот столб. Особени заслуги за тоа има професор R. Maigne од универзитетската болница Hotel Dieu во Париз каде ја создал една од најпрестижните школи по мануелна терапија во светот. Неговите учебници и монографии многупати биле издадени не само во Франција туку и во Германија, САД, Шпанија, Кина. Во почетокот на ХХ век под влијанието на американските хиропрактичари, многу лекари од Германија и други земји од централна Европа започнале да применуваат мануелна терапија под формата на хиропрактика на рбетниот столб. За жал некои од овие специјалисти не поседувале неопходна техничка подготовка. Поради тоа и покрај класичното образовани по медицина тие предизвикале многу непријатни компликации па дури и смрт. Зачестените судски процеси станале причина методот да биде забранет со закон кое го отежнало развојот на науката. По Втората светска војна во Германија, Австрија, Швајцарија се забележува вистински бум во користењето на мануелната терапија. Голем број на лекари интензивно го применувале овој метод по претходно поминато специјализирано обучување во приватни школи и клиники. Во 1965 година е создадена FIMM (Меѓународна федерација по мануелна медицина) и е спроведен првиот светски конгрес по мануелна медицина.