Десанка Максимовиќ и Константин Миладинов (едно книжевно и лингвистичко согледување).

Постмодернизмот го разбираме како поврзување, комуникација на едно дело / автор со друго дело / автор (и)
во различни временски периоди. Во таа смисла разгледуваме и анализираме два автора: Десанка Максимовиќ и
Константин Миладинов со две песни: „Копнеж“ („Стрепња“1
) и „Желание“. Анализирајќи ги концептите и чувствата кои
провејуваат во двете песни, заклучуваме дека тие на постмодернистички начин кореспондираат. Чекањето, стравот и
копнежот се концептите кои ги среќаваме во двете песни: кај Десанка Максимовиќ како резултат на осознаено чувство
на зрела љубов, а кај Константин Миладинов тоа се чувства на невина, чиста, речиси детска искрена љубов.