Комбиниран пристап во третманот со ГЛП1 и СГЛТ2 кај пациент со тип 2 дијабетес мелитус, аорто-коронарен бајпас и метаболен синдром

Вовед: Комбинираната употреба на СГЛТ2 и ГЛП1 е асоцирана со намалување на несаканите мајорни кардијални и цереброваскуларни настани посебно кај пациентите со срцева слабост и тип 2 дијабетес мелитус (Т2ДМ). Компарирано со монотерапијата, комбинацијата резултира со поголема редукција на ХБА-1Ц, ТТ, ФПГ, ППГ, СКП, БМИ, ЛДЛ. Ризикот за хипогликемија е зголемен со примена на комбинирана терапија додека наузеата,вомитус и дијареа се значително поретко појавуваат. Цел: Да се утврди ефектот и безбедноста во третманот со примена на новите лекови(парентерален еднаш неделен семаглутид и емпаглифлозин) кај пациент со лоша гликорегулација по претходно направен аорто-коронарен бајпас и со метаболен синдром (обезност,хипертензија, дијабет,хипертриглицеридемија).Случај:Пациент на возраст од 54 години со Т2ДМ од 2012 години,од пред 1 година со АЦБПx3, прележана коронавирусна инфекција и метаболен синдром последна лабораторија ХБА1Ц=8,7%,гликемија=8,6 ммол/л креатинин=80,5(Претходно на Лантус,потоа Рајзодег без добра гликорегулација ТТ=112 ТВ=180 БМИ=34, направена ехокардиографија со ЕФ=43%. Поради гастрични тегоби самоиницијативно престанал да зема Тбл. Метформин и одбива да прима инсулинска терапија секој ден, зема редовна кардиолошка терапија (диуретик,АЦЕ,МРА,БЕТА БЛОКЕР,АСА).Екг=синус ритам, ТА 145/100 ммХг,триг=2,43 ммол/л...останати анализи уредни. Позитивна фамилијарна анамнеза за КАБ,Т-
2ДМ.Поради срцева слабост од умерен степен воведена е терапија со емпаглифлозин од 10 мг дневно како и парентерален еднаш неделен семаглутид.Во период од 6 месеци следена е гликорегулацијата направена контролна ехокардиографија со подобрена ЕФ 46%,фпг 7 ммол/л,ХБА1Ц=7,5%,ТА 135/90,триг=2,2 ммол/л,редукција од 6 кг во ТТ и истиот субјективно се чувствува подобро,нема нова хоспитализација во изминатиот период. Заклучок: Комбинацијата на парентералниот семаглутид и емпаглифлозин делува синергистички ефикасно и безбедно за третман на Т2ДМ кај пациент со АЦБП и метаболен синдром со подобрување на гликорегулацијата, намалување на ТТ, СКП и намалување на хоспитализациите поради срцева слабост и трошоците за лекување.