„Време на тивки разговори“ од Ан-Лиз Гробети - роман за пријателството во време на мрак и тишина

Темата за холокаустот не е вообичаена во детската литература. Во светската литература, сè до седумдесеттите години на дваесеттиот век, темата за холокаустот беше табу. Една од причините е сомнежот дека за таков ужасен настан во историјата на човештвото воопшто може (и треба) да се пишува, како и прашањето како да се направи тоа.
Новелата за млади и возрасни „Време на тивки разговори“ (2001) од Ан-Лиз Гробети е поетска проза за пријателството. Делото претставува ретроспективен опис на минатото, каде што нацизмот воопшто не е директно споменат, но е осудуван преку слики, метафори и со атмосферата што постепено станува сè потешка. Приказната ги нагласува улогата на јазикот и неговата манипулација што води до нетолерантност и до неприфатливост. Делото нуди интересна дихотомија меѓу поезијата, литературата, љубовта спрема пријателот (човекот) и нацизмот. За делото „Време на тивки разговори“, кое е преведено на многу јазици, Ан-Лиз Гробети , во 2001 година, ја доби наградата „Сент Егзипери“, а подоцна и наградата „Сорсиер“.