Јазикот во поезијата на Иван Василевски

Во овој труд ќе се обидеме да го протолкуваме поетскиот дискурс на македонскиот поет Иван Василевски, што претставува успешен обид архаичната лексика да се издигне на ниво на поетски јазик. Во поезијата на Иван Василевски одѕвонува ехото на гласовите од минатото. Неговиот,
скоро ритуален пев, крие неверојатно богат семантички материјал, проникнат во суштината на зборот
изроден некогаш одамна во јазикот и мислата на мудриот предок. Неговиот поетски израз е стилски обликуван со оригинално поетско чувство за обликување на јазикот. Употребата на архаичната лексика на македонскиот јазик и формите од црковнословенскиот јазик го прават поетскиот говор на Василевски, фигуративен и стилски богат. Поемите „Азбукословецот“, „Петнаесетте“ и „Потомците на Чрт“ се лирско-епски творби во кои најдобро се исчитува и раслојува јазикот и поетиката на Иван Василевски. Токму во нив, авторот ја доизградува својата препознатлива поетика која се стреми кон откривање на старите зборови и нивното преобликување во нови семантички конструкции.
Клучни зборови: Иван Василевски, поема, архаична лексика, црковнословенска лексика.