Суплементација како дополнување на третман на дислипидемија

Додатоците во исхраната сè почесто се вклучуваат како дополнителна терапија во третманот на дислипидемија, поради потенцијални придобивки за терапевтскиот исход. Ова предавање прави преглед на неколку класи на биоактивни супстанции кои се користат за оваа цел, како омега-3 масните киселини, растителните стероли, нијацинот, ферментираниот црвен ориз, полифенолите, берберинот, растителните влакна, пробиотиците, како и некои поретко користени супстанции. Прегледот вклучува механизми на делување на супстанциите, заедно со научните докази кои ја потврдуваат нивната ефикасност и специфичностите поврзани со нивната примена. Така, повеќе истражувања покажале дека омега-3 масните киселини ефикасно ги намалуваат триглицеридите, додека растителните стероли и ферментираниот црвен ориз можат да го намалат нивото на липопротеини со ниска густина. Нијацинот е особено ефикасен во зголемување на липопротеините со висока густина, додека полифенолите поради нивните антиоксидантни својства, ја подобруваат функцијата на ендотелот и го намалуваат оксидативниот стрес, индиректно придонесувајќи за липидниот метаболизам. Алкалоидот берберин, може да придонесе за намалување на вкупниот холестерол и триглицеридите преку активација на АМР-активираната протеин киназа. Од друга страна, суплементирањето на исхраната со растворливи влакна, исто така може да придонесе за подобрување на липидниот профил, најнапред преку намалување на апсорпцијата на холестерол во цревата. Утврдено е дека пробиотиците можат да влијаат врз метаболизмот и елиминацијата на холестеролот и да го подобрат липидниот профил.
Покрај познавањето на потенцијалите придобивки, исклучително важно е да се познава безбедносниот профил и можните интеракции на овие биоактивни компоненти, особено ако се има предвид и варијабилноста во составот на додатоците на исхраната. Затоа, неопходно е истите со особено внимание да се вклучуваат во терапијата, ставајќи акцент врз атхеренцијата кон пропишаната медикаментозна терапија. Во оваа насока, блиската соработка на здравствените работници и пациентите е императив за безбеден и ефикасен третман, согласно медицината базирана на докази.