Метафоризацијата како процес во полисемијата воопшто и во поезијата.

Предмет на анализа во овој труд е метафората, но не само како стилско изразно
средство, карактеристично за книжевноста, туку, според принципите на когнитивната лингвистика како
карактеристика на човековиот когнитивен систем и неговото секојдневно живеење. Како теориска основа
за овој тип на анализа ни послужи книгата „Metaphors we live by“ од Lakoff and Johnson). Полисемијата ја
разгледуваме како резултат на развивање на ново, метафорично значење на зборовите (во даден
контекст). При тоа, со примери илустрираме дека метафоричното значење при полисемијата се развива
од правец КОНКРЕТНО → АПСТРАКТНО. Во вториот дел од трудот ја анализираме метафората во две
антологиски песни од поетите Блаже Конески и Гане Тодоровски. Она што го изведуваме како заклучок е
дека, барем во овие два примера, метафоричното значење се развива во обратен правец: АПСТРАКТЕН
ПОИМ е претставен со КОНКРЕТЕН ПОИМ. Оваа појава е во основа и на симболизмот, кој е
карактеристичен за јазичниот израз на поезијата.