Обештетување на работникот за неискористен дел од годишен одмор

Правото на годишен одмор е уставно загарантирано право од кое вработените не можат да се откажат, a остварувањето на ова право законодавецот го уредил со Законот за работните односи. Исплатата на надоместок за годишен одмор наместо користење годишен одмор е пропишана како законска обврска и должност на работодавачот кон секој вработен кој не користел годишен одмор во случај на раскинување на договорот за вработување, независно од причините поради кои работникот не го искористил правото. Според тоа, надоместокот претставува неоспорна обврска на работодавачот кон работникот.
Анализирајќи позитивни законски решенија од домашното и од споредбените права и преку примери од судската практика, целта на трудот е да се даде одговор на некои од најчестите проблеми и прашања кои се појавуваат при користење на предметното право, на пример како треба да се определи надоместокот, кога се врши исплатата за неискористен годишен одмор, каква е даночната позиција на оваа исплата во однос на прописите за данок, дали работодавачот може да му исплати на работникот на кој работниот однос не му престанува надоместок за годишен одмор наместо да му дозволи да користи годишен одмор и други конкретни прашања. Истражувањето на судската практика се очекува да ги покаже предизвиците на работниците и проблемите кои се присутни при остварување на ова уставно засновано право на работникот.

Клучни зборови: права од работен однос, обештетување, престанок на работен однос, работник, работодавач.