Сказната низ призмата на симболичкиот јазик и нејзината рецепција во современ контекст

Сказната претставува синтеза на сето искуство што го поминал човекот од неговиот архаичен предок, до денес. Сказната како симбол во себе содржи многу напластени слоеви: историски, религиски, магиски, психолошки, социјални, културни и сл. Сите тие постојано се поместувале, се комбинирале, доминирале еден над друг, се прилагодувале и се менувале. Сказната го допира философското и психолошкото разбирање на светот што го опкружува детето и младиот човек. Таа индиректно го претставува периодот на растење и созревање на детето (неговата потрага по индивидуалноста), притоа говорејќи за односите во семејството (мајка, татко, браќа, сестри), како и конфликтите што произлегуваат од тие односи. Дали сказната е „безбедна“ и „безопасна“ литература што му се нуди на детето, а тоа, пак, ја прифаќа безусловно?!
Каков треба да биде нејзиниот третман од страна на науката и колкава е оправданоста на тврдењата дека е неопходно ревидирање?!