Уринарна инконтиненција кај мажи

Уринарната инконтиненција по дефиниција претставува губење на контролата на мочниот меур во актот на волева микција. Сериозноста на оваа состојба се движи од повремено истекување на урина при напрегање до ненадејна и силна потреба за мокрење.
Кај мажите, инконтиненцијата може да биде предизвикана од медицински состојби како што се зголемена простата, дијабетес и Паркинсонова болест. Тоа може да биде вообичаено и по некои видови операција на простата. Понекогаш може да се развие од причини што не ги разбираме целосно, како што е во случај на хиперактивен мочен меур (ОАБ).
Главно постојат четири видови на уринарна инконтиненција кои вклучуваат: стрес инконтиненција, итна инконтиненција, преливна инконтиненција и функционална инконтиненција, но во праксата често имаме можност да констатираме и мешана инконтиненција.
Дијагностицирањето на оваа состојба е главно со детална анамнеза и пополнување на прашалник за симптоми на долниот уринарен тракт, како и водење на дневник за внес и елиминација на течности. Дополнителни инвестигации се потребни за прецизирање на конечната дијагноза и причината за инконтиненцијата како што се ехосонографија на уринарниот тракт, цистоскопија, уродинамски иследувања итн.
Третманот на уринарната инконтиненција кај мажите е најчесто фармаколошки и вклучуваа антидепресиви во комбинација со вежби на мускулите на карличниот под, мускарински антагонисти и адренергични α-антагонисти. Хируршкиот третман се препорачува кај органска уролошка причина за инконтиненцијата.